Charakterystyka:

„Kartoteka” określana jest mianem antydramatu, ponieważ jej konstrukcja jest wyraźnym zaprzeczeniem podstawowych zasad gatunku. Utwór wpisuje się w nurt dramatu absurdu, ukazuje groteskową rzeczywistość, posługuje się techniką oniryczną i strumieniem świadomości. Wszystko to po to, by oddać powojenną rzeczywistość i kondycję człowieka, który tę wojnę przeżył. Główny bohater, nazywany po prostu Bohaterem, to postać bez tożsamości. Jest przedstawicielem swojej generacji, dlatego nie posiada żadnych cech indywidualnych. W poszczególnych scenach zmienia się jego imię, wiek, zawód. Ostatecznie odbiorca nie poznaje jego historii ani nie może domyślać się przyszłości. Każdy scenariusz jest prawdopodobny. Epizody z dzieciństwa, przywoływane przez jego rodziców, są raczej typowe i nie zgłębiają charakterystyki Bohatera. Najbardziej znaczącym faktem w jego życiu jest druga wojna światowa, której był świadkiem. To przeżycie kształtuje jego psychikę, decyduje o jego wewnętrznym rozbiciu, o jego bierności i poczuciu winy.